وقتی تشک‌های کُشتی با ریشه‌های درخت و خاک پر می‌شدند
تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۵۸۱۵۳
ایسنا/خراسان رضوی کاشمر زمانی در ورزش کُشتی در استان و حتی کشور حرف برای گفتن داشت. به‌رغم نبود امکانات، جوانان این منطقه پشت افراد بسیاری از مدعیان قهرمانی را به زمین زدند، اما اکنون سال‌هاست که دیگر مانند گذشته از آن شور و حال، تشویق‌های حاضران و استقبال‌هایی که از این ورزش پهلوانی می‌شد، خبری نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جوانان ورزشکار و با مرامی که در زمان خودشان توانستند با تلاش و همت، مقام‌های مختلف ورزشی برای شهرستان به ارمغان آورند و تلاش کردند در کنار فعالیت‌های ورزشی، دوستداران رشته خود را نیز آموزش دهند و تجربیاتشان را برای نسل‌های بعدی به یادگار بگذارند. گرچه این بزرگواران در شهر ما بسیارند، ولی جوانان امروزی به‌خوبی آنها را نمی‌شناسند. روز ملی کشتی بهانه‌ای شد تا به سراغ یکی از ورزشکاران قدیمی رشته کُشتی برویم. چند سالی نایب رئیس هیأت کشتی بوده و در کارنامه خود مربیگری کشتی نوجوانان و جوانان این دیار را بر عهده داشته است.
او از زمان شروع ورزش کشتی در کاشمر به ایسنا چنین گفت: طبق گفته‌ها، کشتی از زمان سپاه دانش و در کنار ورزش‌های زورخانه‌ای در کاشمر شروع به فعالیت کرده است.
محمدرضا پروان که متولد ۱۳۵۰ است، افزود: در آغاز فعالیت این ورزش در شهر کاشمر، تشک کُشتی نبوده و با استفاده از ریشه‌های درخت و ریختن خاک داخل آنها تشک کشتی را برای برگزاری مسابقات آماده می‌کردند.
وی که کشتی را از سن ۱۳ سالگی شروع کرده است، مطرح کرد: آن زمان آقایان خسرو بهرامی و ناجی که به‌عنوان نماینده کاشمر به مسابقات کشوری راه‌یافته بودند و مقام قهرمانی را هم کسب نمودند، به‌صورت باشگاهی و تیمی این ورزش را در سالن تختی آغاز نمودند و شروع به تمرین دادن جوانان مشتاق کردند.
این کشتی‌گیر تصریح کرد: این بزرگان ورزش کشتی، آن زمان چون فنی و از دانش روز برخوردار بودند، ورزشکارانی چون گنابادینژاد، فتحی و موحد را تربیت کردند و فنون این رشته را به آنها یاد دادند.
وی که فراگیری فنون کشتی را مدیون رضا پورناصر است، بیان کرد: این مربی باسابقه با آموزش‌های خوبی که در آن زمان به من و دوستانم داد، توانستیم آن تجربیات را به دیگران آموزش دهیم.
پروان که خیلی زود از روی تشک کشتی کنار رفت، گفت: به خاطر آسیب‌دیدگی که در سن ۲۰ سالگی دیدم، از مسابقه دادن روی تشک کنار کشیدم و به‌پیشنهاد دوستانم کار مربیگری را شروع کردم.
وی با بیان اینکه در گذشته خانواده‌ها از ورزشکاران و مقامآوران حمایت کمتری انجام می‌دادند، افزود: مسابقات زیادی در استان و کشور شرکت کردم و توانستم مقام‌های مختلفی در رده‌های نوجوانان و جوانان کسب کنم.
پروان که از سال ۱۳۸۷ تا سال ۱۳۹۳ نایب رئیسی هیأت کشتی کاشمر را نیز عهده‌دار بوده، ادامه داد: در هر گروه ورزشی که انسجام، همدلی و دوستی بین مربیان و ورزشکاران باشد باعث می‌شود آن رشته ورزشی موفقیت‌های خوبی را کسب کند.
وی گفت: طی آن سال‌ها با کمک مربیان کشتی توانستیم تا مقدار قابل قبولی جایگاه کشتی شهرستان و منطقه را حفظ و ارتقاء دهیم.
هنوز منطقه ترشیز خانه کشتی و یک سالن استاندارد ندارد
این مربی کشتی با انتقاد از اینکه هنوز منطقه ترشیز خانه کشتی و حتی یک سالن استاندارد برای تمرین و برگزاری مسابقات ندارد، عنوان کرد: فرزندان دیار ترشیز استعدادهای نهفته فراوانی برای ورزش کشتی دارند که فراموش‌شدنی نیست.
وی گفت: آن زمان دانش‌آموزانی از بردسکن، کوهسرخ و خلیل‌آباد در کاشمر درس می‌خوانند و چون در آن مناطق ورزش کشتی فعال نبود مجبور بودند فقط در این شهر تمرین‌ها و آموزش‌های کشتی را ببینند، یکی از ورزشکاران که از کوهسرخ بود پس از یک هفته تمرین توانست به مسابقات استانی راه یابد و مقام آور استانی را شکست دهد.
پروان گفت: علیرغم اینکه اقبال به کشتی در جامعه افزایش‌یافته است، ولی متأسفانه مربی در منطقه ترشیز کم داریم و نمی‌شود بچه‌های علاقه‌مند را از پایه آموزش دهیم.
وی با اشاره به اینکه بدون شک در هر رشته ورزشی اختلافات وجود داشته باشد موفقیتی حاصل نمی‌شود و نمی‌توانیم از حق خودمان در میدان‌های مختلف حتی اداره ورزش و استان دفاع کنیم، اظهار کرد: کُشتی شهرستان از امکانات مناسب محروم است.
وی با اظهار تأسف از اینکه در منطقه فقط مربی کشتی آزاد داریم و از داشتن مربی فرنگی محروم هستیم، گفت: به‌رغم اینکه اولین تشک کشتی توسط آقای دانش به کاشمر آورده شد و قرار بود باشگاه و تیم کشتی داشته باشیم، ولی به دلیل اختلافاتی که بود از ادامه راه ناامید شده و تشک را به آموزش‌وپرورش دادند.
پروان این مشکلات را به نوع عملکرد کشتی‌گیران مرتبط دانست و افزود: متأسفانه کشتی گیران در جهت همبستگی و اتحاد حرکت نکرده‌اند.
وی همچنین تجهیز حمام‌های قدیمی را برای تمرین کشتی بسیار اشتباه دانست و گفت: اگرچه در گذشته بر روی تشک برزنتی تمرین می‌کردیم، اما اکنون نیازمند سالن کشتی مجهز هستیم.
این کشتی‌گیر ادامه داد: به‌رغم اینکه برخی از رشته‌های ورزشی پول‌ساز هستند ولی کشتی هیچ‌وقت درآمدی نداشته و باعلاقه ورزشکار و مربی کشتی پیش رفته است.
عدالتی در توزیع بودجه‌های ورزشی وجود ندارد
وی با بیان اینکه عدالتی در توزیع بودجه‌های ورزشی وجود ندارد و همیشه می‌گویند اعتبارات در مراکز استانها هزینه می‌شود، گفت: به‌رغم بودجه‌هایی که به مرکز استان اختصاص پیدا می‌کنند، اما به نسبت شهرستانها اصلاً توفیقات خوبی به دست نمی‌آورند و متأسفانه به ورزش شهرستانها کمتر اهمیت داده می‌شود.
وی ادامه داد: همیشه به ورزشکاران گفته‌ام ابتدا به کسب علم بپردازید سپس در کنار آن کشتی و اخلاق پهلوانی را سرلوحه زندگی خود قرار دهید، همه مربیان و ورزشکاران قدیمی در جامعه زیر ذره‌بین هستند و باید رفتارهای خود را اصلاح کنند.
پروان با اشاره به اینکه گوش شکسته نشانه پهلوانی نیست، گفت: پهلوان به کسی گفته شود که رده‌های ملی و بین‌المللی را کسب کرده باشد نه اینکه با وزن‌کشی‌های سوری و یا با شناسنامه‌های دیگران در مسابقات شرکت کند، این رفتارها در شأن یک ورزشکار کشتی نیست و نمی‌توان نام پهلوانی بر روی این رفتارها گذاشت.
وی با بیان اینکه در این سال‌ها مدیران ورزشی که کارنامه خوبی از خود به یادگار گذاشته باشند، بسیار اندک هستند، افزود: چند سالی است که از برگزاری مسابقات کشتی در شهرستان خبری نیست و این موجب کم‌رنگ شدن و فراموشی ورزش کشتی شده است.
پروان در پایان ابراز امیدواری کرد با تفاهم و تعامل بین مربیان و ورزشکاران، استقبال از رشته کشتی و دیگر ورزش‌ها افزایش یابد و هرکسی که توانایی و علاقه دارد روی تشک کشتی بیاید و کمک کنند تا این ورزش به‌روزهای اوج خود برگردد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی شهرستانها کشتی ورزش پهلواني و زورخانه اي خبرهای شهرستان کاشمر استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها هفته دولت 1402 هفته دولت اربعین 1402 استانی فرهنگی و هنری استانی ورزشی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها هفته دولت 1402 ورزش کشتی تشک کشتی آن زمان روی تشک ورزش ک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۵۸۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هیچ مسئولی نمی‌تواند طلبکار رشته کشتی باشد / نمی‌خواهم نفر اول تیم ملی باشم!
رسول جزینی که در سه المپیک لندن، ریو و توکیو عضوی از کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی ایران بوده و سهم به‌سزایی در افتخارآفرینی این رشته داشت، در گفت‌وگو با ایمنا مروری بر هت‌تریک حضور او در بزرگترین فستیوال ورزشی دنیا دارد و از وضعیت این‌روزهای کشتی کشور و اصفهان می‌گوید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، همیشه برایمان سوال است چطور او که روزی رفیق گرمابه و گلستان بزرگانی چون محمد بنا بوده است حاضر شده از کنار گود کشتی مسابقات المپیک و قهرمانی جهان بگذرد و در زادگاهش مشغول پرورش نسل جدید کشتی ایران باشد. رسول جزینی متولد آذر ۱۳۵۵ در اصفهان، کشتی گیر فرنگی‌کار است. وی طلای مسابقات غرب آسیا ۱۹۹۷ در وزن ۹۷ کیلوگرم را کسب کرده است و سابقه همراهی تیم ملی کشتی فرنگی ایران در سه المپیک لندن، ریودوژانیرو و توکیو را در کارنامه دارد.
سی و سومین دوره رقابت‌های کشتی فرنگی قهرمانی آسیا، طی روزهای بیست‌وهفتم و بیست‌وهشتم فروردین در شهر بیشکک قرقیزستان برگزار شد و در پایان سعید اسماعیلی در وزن ۶۷ کیلوگرم، ناصر علیزاده در وزن ۸۷ کیلوگرم، محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ کیلوگرم و امین میرزازاده در وزن ۱۳۰ کیلوگرم به مدال طلا دست یافتند.
پویا دادمرز در وزن ۵۵ کیلوگرم، محمدرضا رستمی در وزن ۷۲ کیلوگرم و رسول گرمسیری در وزن ۸۲ کیلوگرم صاحب مدال نقره شدند و امیررضا ده‌بزرگی و ایمان محمدی در وزن ۶۳ کیلوگرم نیز به مدال برنز رسیدند. در رده بندی تیمی ایران مقتدرانه و با کسب ۲۰۰ امتیاز، به‌عنوان قهرمانی رسید و تیم‌های قرقیزستان با ۱۴۴ امتیاز و ژاپن با ۱۴۲ امتیاز دوم و سوم شدند.
با توجه به پشت سر گذاشتن مسابقات قهرمانی آسیا و کسب سهمیه المپیک همچنین پیش رو بودن المپیک پاریس ۲۰۲۴ شاید بتوان گفت رسول جزینی از معدود افرادی است که می‌تواند نظری کارشناسانه در خصوص شرایط تیم ملی کشتی فرنگی داشته باشد. رسول جزینی که یک‌سالی است چالش جدیدی را در زادگاهش آغاز کرده است طی روزهای گذشته با حضور در خبرگزاری ایمنا پاسخگوی سوالات خبرنگاران بود که مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید
ایمنا: از محمد بنا چه خبر، اطلاعی از وی دارید؟
جزینی: محمد بنا نیز مثل همه در حال گذران زندگی است نباید فراموش کنیم زندگی ادامه دارد و کشتی بخشی از زندگی است. به نظر من، بنا در حال حاضر فقط کشتی را دنبال می‌کند. در گذشته بیشتر زمانش را برای کشتی صرف می‌کرد، اما در حال حاضر این زمان را برای خانواده و فرزند کوچکش که بیشتر به پدر احتیاج دارد صرف می‌کند.
ایمنا: آیا بنا ندارید از محمد بنا برای حضور در تمرینات دعوت نمی‌کنید؟
جزینی: فکر نمی‌کنم محمد بنا دیگر به فضای کشتی ورود کند، اما ایده خوبی است که به آن فکر نکرده بودم. اگر امکانش به وجود داشته باشد حتماً پیشنهادش را مطرح می‌کنم. محمد بنا زمانی که به طور مستقیم در کشتی حاضر نیست در فضاهایی که به کشتی مربوط است کمتر ظاهر می‌شود اگر بتوانم حتماً این کار را می‌کنم، امیدوارم دعوت ما را قبول کند.
ایمنا: هفت سال از حضور شما در شورای شهر اصفهان میگذرد، با شنیدن نام شورای شهر اصفهان چه تصویری به ذهنتان خطور می‌کند؟
جزینی: جدای از زمان‌هایی که برای مردم خدمتی انجام می‌دادیم و گره‌ای باز می‌کردیم، برای من قسمت خوبی از زندگی‌ام نبود. در آن مدت چهار ساله به واسطه دل‌مشغولی‌های زیاد و مسئولیت بزرگی که بر دوش داشتم، نسبت به دیگر سال‌های زندگی بسیار اذیت شدم. کارهای بزرگی در نظر داشتیم که با پیگیری‌های زیاد و با شرایط ویژه توانستیم انجام دهیم.
ایمنا: به عنوان عضو سابق شورای شهر، به نظرتان وظایف شورای شهر و شهرداری در راستای پیشرفت ورزش همگانی چیست؟
جزینی: به نظر من شهرداری امکانات خوب و مطلوبی برای توسعه ورزش همگانی دارد. ورزش همگانی می‌تواند پایه و اساس ورزش قهرمانی باشد زیرا این دو مقوله علت و معلول‌اند. ورزش قهرمانی با الگوسازی و کسب افتخارات می‌تواند باعث پیشرفت و افزایش توجهات به ورزش همگانی شود. اگر ورزش همگانی نهادینه شود خانواده‌ها با ورزش بیشتر آشنا می‌شوند و فرزندان را به سمت ورزش حرف‌های و قهرمانی سوق می‌دهند.
شهرداری با توجه به امکاناتی که دارد می‌تواند خیلی بهتر از این خدمات ارائه دهد و مردم را به ورزش تشویق و ترغیب کند. علت اصلی استفاده کمتر از امکانات شهرداری شاید به تعامل نداشتن هیئت‌های ورزشی باز می‌گردد. هیئت‌های ورزشی منفعل عمل می‌کنند در صورتی که می‌تواند خیلی فعال‌تر باشند و با کمک و استفاده از امکانات شهرداری اتفاقات بهتری را رقم بزنند. با شناختی که از عوامل ورزشی شهرداری اصفهان دارم، آماده همکاری با تمامی هیئت‌های ورزشی هستند. آنچه که دیده نمی‌شود فعالیت و مطالبه‌گری هیئت‌های ورزشی است.
ایمنا: چه پیشنهادی برای رسیدن ورزش همگانی به نقطه اوج و هدف غایی آن دارید تا از کلیشه‌ها دور شود؟
جزینی: توسعه و همه گیرکردن ورزش همگانی برای آشنایی عموم مردم با ورزش و کشف استعدادهای ورزشی، وظیفه اداره ورزش و جوانان است. بازوهای اصلی اداره ورزش و جوانان که مستقیماً وظیفه قهرمان پروری دارند هیئت‌های ورزشی هستند و باید با استفاده از امکانات شهرداری ضمن همه‌گیر کردن رشته‌های ورزشی قهرمان پروری انجام دهند.
ایمنا: علت دور ماندن کشتی استان اصفهان از کشتی کشور را چه می‌بینید؟
جزینی: علل مختلفی روی این موضوع تأثیر گذار است، اما یکی از بزرگترین علت‌ها حضور مدیران ضعیف در این ورزش است. به نظر من بزرگترین ضربه‌ای که کشتی اصفهان خورد حضور مدیران ناکارامد را در رأس آن می‌دانم. مدت زیادی کشتی اصفهان درگیر چنین افرادی بود و هنوز هم ارتعاش اتفاقات ناگوار قبل وجود دارد. انشاالله با تلاش‌هایی که صورت می‌گیرد آثاری از خرابی‌های گذشته باقی نماند.
جا دارد از مصطفی میرزایی، رئیس هیئت کشتی استان تشکر کنم. میرزایی دلسوزانه و پدرانه در راه پیشرفت و اعتلای کشتی استان تلاش می‌کند. افرادی هستند که به دلیل اختلاف سلیقه و موضوعات غیر ورزشی از وی ایراد می‌گیرند. به شخصه اختلاف سلیقه زیادی با میرزایی دارم، اما باید واقع بین بود و منصفانه نظر داد. در زمان سکان‌داری وی از نظر زیرساختی و عمرانی همچنین کسب موفقیت‌های تیمی و انفرادی در مسابقات و در کل موفقیت نسبی نسبت به گذشته کسب شده است. به نظرم نمره قبولی را می‌توان به میرزایی داد.
ایمنا: با شنیدن نام المپیک چه حسی پیدا می‌کنید؟
جزینی: المپیک قله ورزش است. طلای المپیک قله آرزوهای یک کشتی‌گیر، مربی و همه افرادی که در ورزش حضور دارند است. هر زمان اسم المپیک را می‌شنوم جای خالی نمایندگان کشتی اصفهان در کشتی و المپیک در ذهنم نقش می‌بندد. من سالیان سال در کنار تیم ملی بودم و سه المپیک را تجربه کردم، اما دریغ از یک همشهری و هم استانی که بتوانم هرچه که در توان دارم را در طَبق اخلاص برایش نمایان کنم تا بالاترین افتخار ورزشی دنیا را برای اصفهان کسب کند. ما در ورزش کشتی حرف‌های بسیاری داریم و در المپیک همیشه قوی بوده‌ایم، اما متأسفانه اصفهان از این نقطه قوت کشور دور است.
ایمنا: در المپیک یک «سالتوی» خاطره‌انگیز اجرا کردید، بعد از چند سال آیا هنوز نیز توانایی اجرای چنین فنونی را دارید؟
جزینی: در همان زمان نیز آمادگی لازم برای سالتو زدن را نداشتم، بنا به جو و شرایطی که بود و میزان خوشحالی که داشتم، اتفاق افتاد. اگر عکس و فیلم‌های المپیک را نگاه کنید، متوجه می‌شوید که با عینک، ساعت و لباس نامناسب این حرکت را زدم. این حرکت سالتو یا لحظه‌ای که هادی ساروی را بر دوش انداختم چیزی نبود که برایش برنامه‌ریزی کرده باشم در لحظه اتفاق افتاد.
این لحظات از قبل پیش‌بینی نشده و بدون فکر بودند. واکنش‌هایی که از فرط خوشحالی «فی البداهه» رخ داد و ماندگار شد. وقتی به این تصاویر نگاه می‌کنم تداعی خاطرات می‌شود. امیدوارم افراد و کشتی‌گیرانی که در شهر و استان اصفهان فعالیت می‌کنند به چنین افتخاراتی برسند.
ایمنا: در سه دوره به عنوان مربی المپیک در کنار تیم ملی کشتی فرنگی بودید، چه زمانی سکان تیم ملی کشتی فرنگی را به عنوان سرمربی در دست می‌گیرید؟
جزینی: موقعیت‌های زیادی وجود داشت تا به عنوان سرمربی به تیم ملی خدمت کنم، اما واقعیت این است که در حال حاضر هدفی جز کمک به رشته کشتی در استان و شهرم، ندارم. اعتلای کشتی استان چالشی ست که پیش روی خود می‌بینم. به نظر افراد زیادی رساندن کشتی اصفهان به نقطه عالی و درخشش در سکوهای جهانی و المپیک نشدنی است، اما انشااله انجام خواهد شد. به دنبال نفر اول تیم ملی بودن نیستم زیرا موقعیت این اتفاق سال‌های سال برایم وجود داشت اما به علل مختلف قبول نکردم.
ایمنا: پس از رساندن کشتی استان اصفهان به مقصود نهایی در کنار تیم ملی خواهید بود یا خیر؟
جزینی: انسان در زمان‌های مختلف بنا به شرایط و اتفاقات تصمیمات مختلفی می‌گیرد. در حال حاضر به هیچ وجه حتی به سرمربی‌گری تیم ملی فکر نمی‌کنم اما از فردا و آینده اطلاعی ندارم. فردی نمی‌تواند پیش بینی کند چه چیزی رخ می‌دهد. اگر احساس کنم حضورم در تیم ملی می‌تواند روی کشتی شهر اصفهان تأثیر داشته باشد شاید قبول کردم.
ایمنا: در همه المپیک‌ها، بیشترین نماینده از کشتی و بعد وزنه برداری بوده است و برای المپیک پاریس نیز بیشترین سهمیه توسط کشتی‌گیران کسب شده و انتظارات و فشارها از کشتی بالا افزایش یافته است. آیا این وضعیت و فشارها را بر کشتی‌گیران به حق می‌بینید؟
جزینی: زمانی که فرزند بزرگ خانه باشی ریاضت‌ها به دوشت میفتند؛ کشتی نیز فرزند بزرگ ورزش کشور است. اکثر رشته‌ها به صورت سینوسی موفقیت کسب کرده‌اند، اما کشتی همیشه بوده و یک خط رو به جلو را دنبال کرده است. کشتی را ورزشی است که آبروی ایران را در المپیک حفظ می‌کند.
توقع مردم بیجا نیست زیرا مردمان ایران کشتی دوست هستند و کشتی ورزش ملی و آئینی ماست. هر کجای دنیا رفته‌ام اکثر مردم کشتی را دوست داشته‌اند. از زمانی که هابیل و قابیل با یک دیگر کشی گرفتند در جان آدمیان فرو رفت و محبوب شد. از طرف مردم کسب مدال‌های متعدد و خوش رنگ خواسته زیادی نیست، اما اگر مسئولان این انتظار را داشته باشند وضعیت متفاوت است.
سهم بودجه و امکاناتی که کشتی از ورزش کشور دارد نسبت به ورزش‌هایی که هیچ دستاوردی در سطح بین‌المللی نداشته‌اند ناچیز است، به همین علت هیچ مسئولی نمی‌تواند طلبکار رشته کشتی باشد ولی مردم حق دارد که به هر شکلی از کشتی و کشتی‌گیران انتظار داشته باشند و خواسته‌هایشان به حق است.
مقایسه کشتی با ورزش‌های دیگر فرار رو به جلو است. فوتبال، والیبال، بسکتبال و ورزش‌هایی از این قبیل تبدیل به صنعت شده‌اند. در رشته کشتی، ورزشکار ملی‌پوشی وجود ندارد که دغدغه شغل و درآمد و مسائلی از این قبیل را نداشته باشد. اگر همت شخص علیرضا دبیر و ارتباطات وی نبود کشتی‌گیران از نظر معیشتی در وضعیت مناسبی قرار نداشتند. جای شکرش باقی است که مدیری لایق در فدراسیون حضور دارد و جور دیگر مدیران که قیاس‌های اشتباهی در مورد کشتی دارند، را می‌کشد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت